به نقل از «دانا»

لایکی؛ فاجعه ای که خطرناک تر از اینستاگرام و تلگرام است/ عریان نمایی جهت لایک بیشتر؛ حربه ای برای آزادسازی جنسی

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۵۶۲۷۱۰

امین بسطامی گفت: یکی از مهمترین اهداف شبکه اجتماعی لایکی این است که شما عرض اندام کنید تا در قالب آزادسازی جنسی بازدید جمع کنید.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ رئیس کمیسیون رسانه انجمن جوانان استان البرز در گفتگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: لایکی یکی از شبکه های اجتماعی سنگاپوری است که با نگاه تفریحی به کشور وارد شد یعنی برای ساختن دابسمش و تنظیم و ویرایش فیلم،  اما هدف چیزی دیگری بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امین بسطامی ادامه داد: افراد در این اپلیکیشن می توانند پیام هایی به افراد ناشناس بفرستند و با آنها ارتباط برقرار کنند و ارتباط گیری کنند.

وی افزود: ماهیت شکلی لایکی شبیه اینستاگرام است ولی از نظر کاربردی خیلی پایش را فراتر از اینستاگرام گذاشته است یعنی اصلی ترین مخاطبان و کاربران این برنامه نوجوانان 15 الی 16 ساله هستند.

این کارشنناس رسانه تصریح کرد: وقتی شما این محتواها  را نگاه می کنید این محتوایی که در این برنامه منتشر می شود بیشتر به رقصیدن و عرض اندام خلاصه می شود این گونه عرض اندام در این سن چیزی جر بلوغ جنسی زودرس در پی ندارد.

بسطامی گفت: از طرفی سطح دسترسی نوجوان ها به این برنامه خیلی ساده است مثلا در کشورهای اروپایی سن گروه 16 سال و در آمریکا 15 سال است ولی در ایران اصلا محدودیت سنی ای برای استفاده از این برنامه وجود ندارد.  

وی ادامه داد: نوجوانان قواره برخورد با این برنامه را یاد نگرفتند آن هم در جایی که ایران در خیلی از برنامه ها تحریم است اما در این برنامه هیچ محدودیتی ندارد، از طرفی این برنامه حدود نیم میلیارد نفر در سراسر دنیا عضو دارد.

رییس کمیسیون رسانه استان افزود: این برنامه نه توییتر، نه ایسنتاگرام ، نه تلگرام است  و دنیای خیلی خطرناک تری دارد چون هم کاربر این برنامه کم تجربه است هم هدف خطرناک است یکی از اهدافش این است که شما عرض اندام کنید تا بازدید جمع کنید یعنی یک جورایی این برنامه آزادسازی جنسی محسوب می شود.

بسطامی تاکید کرد: متاسفانه آنجا این برنامه خطرناک تر می شود که این تفکر در نوجوان نهادینه سازی می شود یکی از مهمترین نکاتی که این برنامه دارد این است که شما با افرادی می توانید ارتباط بگیرید که در اطراف محل شما زندگی می کنند یعنی فاصله کیلومتری شما را با نفری که درخواست ارتباط می دهید نشان می دهد خوب این خیلی می تواند خطرناک باشد این می تواند اختلال در امنیت شهر ایجاد کند کافی است که در شهر هرج و مرج شود دیگر این برنامه تفریحی نمی شود بلکه امنیتی می شود چون شما لوکیشن و موقیعت مکانی دارید.

وی در خاتمه با بیان اینکه نقش وزارت ارتباطات فرهنگسازی این برنامه هاست، خاطر نشان کرد: سهم وزارت ارتباطات در فرهنگسازی این برنامه چیست؟ ما شدیدا با فیلتر مخالفیم چون نمونه هایی داشتیم که فیلتر کردیم اما نتوانستیم محدودیت ایجاد کنیم ما باید فرهنگ سازی کنیم. خانواده ها باید به عنوان یک مطالبه عمومی از وزارت ارتباطات فرهنگسازی این برنامه ها را مطالبه کنند.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: عرض اندام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۶۲۷۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد

اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.

گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.

دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟

من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.

گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟

گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.

نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟

محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.

از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟

من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.

به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟

تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.

به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟

به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.

ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟

در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.